Ακόμα σε θυμάμαι..

Ο "ήρωας" που θα μας απασχολήσει σήμερα κατάγεται από την πρώην σοβιετική ένωση και ο  ερχομός του στην χώρα μας συνοδεύτηκε με την άφιξη άλλων 2 ομοεθνών του που  ομολογουμένως  βάση "ονόματος"  είχαν το κάτι παραπάνω. Σε συνάρτηση και με τη χρονική  στιγμή  (για πολλούς  λόγους) που έλαβε μέρος η συμμετοχή του στα  ελληνικά ποδοσφαιρικά  δρώμενα δε  βοήθησε  στην εξέλιξη της καριέρας του.

Ο Σαβιτσεφ

ΓΙΟΥΡΙ ΣΑΒΙΤΣΕΦ

   1η αυγουστου 1990. Μέσα σ ένα μικρο διάστημα 22 ημερών το τότε αεροδρόμιο του ελληνικού είχε καταλήξει να γίνει κάτι σαν "meeting point" για τούς φίλους του Ολυμπιακού.Σε μια περίοδο που χαρακτηρίστηκε σαν τα  "πέτρινα  χρόνια"  τόσο για τη σχεδόν  μηδαμινή  συγκομιδή   εγχώριων  τίτλων  όσο  και  γενικότερα  την  παρουσία των ερυθρολεύκων στο χώρο του ποδοσφαίρου, ο  αλήστου  μνήμης  πρώην  πρόεδρος  του Ολυμπιακού Αργύρης Σαλιαρελης έδινε "ρέστα" (και γέμιζε χρέη)!!

    Ο αποκαλούμενος και βασιλιάς των διαμαντιών αφού την πρώτη του σεζόν στον Ολυμπιακό με τις μεταγραφές των Αναστοπουλο (επιστροφή στα πάτρια), του "παικταρα" Εντμαλντο Αλβεζ και  του  ανεκδιήγητου Χλοουανε  έκανε  μια  τρύπα  στο νερό, βάζει μπρος  ένα απίστευτο σχέδιο:   ''Φέρνω  παίχτες και το λογαριασμό δώστε τον αλλού..!'' Και μέρος αυτού του σχεδίου ήταν και ο  πρωταγωνιστής μας. Μαζί με τους Ολεγκ Προτασοφ και Γκεναντι Λιτοφτσενκο,  μεγάλα  ονόματα  της ποδοσφαιρικής Ευρωπης εκείνη την εποχή,την τριπλετα συμπλήρωνε και ο  Γιούρι Σαβιτσεφ. Με προπονητή τον "δικό" τους Ολεγκ Μπλαχιν αυτή η  ενίσχυση των  ερυθρολεύκων φάνταζε  για  πολλούς το τέλος στα πέτρινα χρόνια και η απαρχή για μια ένδοξη εποχή.
   Ο Γιούρι Νικολαγεβιτς Σαβιτσεφ όπως ήταν το πλήρες όνομά του, γεννημένος το Φεβρουάριο του 1965. Ξεκίνησε την ποδοσφαιρική του καριέρα σε ηλικία 19 χρονών απ την Τορπεντο Μόσχας. Την πρώτη του χρονιά είχε μόλις 12 συμμετοχές. Απ' την επόμενη όμως σεζόν το νούμερο 9 που  ήταν η  φανέλα που φόραγε σε  όσες ομάδες  ήταν ποδοσφαιριστής,  έχανε σπάνια  αγώνες και  μόνο λόγω μικροτραυματισμών. Το 1986 συμπεριλήφθηκε στους 33 καλύτερους  της Σοβιετικής  Ένωσης. Η ανοδική του πορεία είχε σαν κορύφωση την κλήση του στην εθνική της χώρας του και την κατάκτηση του χρυσού μεταλλίου στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Σεούλ το 1988  με αντίπαλο  την Βραζιλία των Ρομαριο και Μπεμπετο και με το νικητήριο τέρμα να προέρχεται από τα πόδια του (2-1).

Τα "υπερηχητικά" και ο coach.

Το όνομα "Σαβιτσεφ" άρχισε να "παίζει" για πολλές μεγάλες ευρωπαϊκές ομάδες και το 1989  είχε  φτάσει μια ανάσα απ την ένταξη του στο δυναμικό "νερατζουρι".   Όμως το γεμάτο διαταραχές πολιτικό σκηνικό στην ΕΣΣΔ καθυστέρησε  για ένα χρόνο  τον  ξενιτεμό του Γιούρι. Το επόμενο καλοκαίρι έρχεται στα γραφεία της Τορπεντο πρόταση με το αστρονομικό ποσό των 70.000.000 δρχ μετρητά!!  Αποστολέας; Αργύρης Σαλιαρελης,  πρόεδρος  με απόφαση πρωτοδικείου στον Ολυμπιακό. Ο Γιούρι αρχίζει να μαζεύει πληροφορίες για τον πιθανό μελλοντικό του προορισμό και μόνο στο άκουσμα ότι θα συναντήσει στον Πειραιά τους γνώριμους του απ την εθνική, Προτασοφ και Λιτοφτσενκο δεν αργεί να βγάλει εισιτήριο.

    Σε μια περίοδο που η κόντρα της θύρας 7 με το  ιδιοκτησιακό καθεστώς  βρισκόταν σε  οριακό  σημείο, τα πεπραγμένα εντος γηπέδου ήταν μια ελπίδα για κάτι καλύτερο. Τη σεζόν 1990-91 ο Γιούρι  Σαβιτσεφ, στην δεύτερη κιόλας συμμετοχή του με αντίπαλο τον Πανσεραικο  ανοίγει  λογαριασμό.  Λόγω και της παρουσίας του Νίκου Αναστοπουλου στην ομάδα, δεν είχε σταθερή  θέση βασικού.  Απολογισμός την πρώτη χρονιά στο λιμάνι: 9 τέρματα. Ο τίτλος όμως δεν έλεγε να έρθει.    Την  επόμενη χρονιά σημειώνει ακριβώς ίδιο αριθμό τερμάτων και μετά από ανομβρία τίτλων 7  ολόκληρων χρόνων συνεισφέρει όσο μπορεί με την παρουσία του και ο Ολυμπιακός  στέφεται  Κυπελλούχος Ελλάδος. Μέσα σ ένα κυκεώνα προβλημάτων κυρίως οικονομικών στο ερυθρόλευκο

 στρατόπεδο ο "Ρώσος" ολοκληρώνει το πέρασμα του απ την χώρα μας έχοντας 45 συμμετοχές και 18 γκολ.

   Τον επόμενο σταθμό στην καριέρα του τον συναντάμε στην Σάαρμπρικεν,  ομάδα δεύτερης  κατηγορίας . Έμεινε 2 χρονιές και σε 69 συμμετοχές  πέτυχε 20 τέρματα.  Περίοδο που  αξιοσημείωτο είναι ότι κατάφερε να βρεθεί με την ομάδα του στα προημιτελικά  του  κυπέλλου  Γερμανίας όπου και αποκλείστηκε απ την Βερντερ Βρεμης. 

    Φτάνουμε στη χρονιά 1994 και ο ήρωας μας μετακομίζει στον Γερμανικό βορρά και πιο συγκεκριμένα στην Ζανκτ Πάουλι που έμελλε να είναι και ο τελευταίος  σταθμός στην  καριέρα  του. Όσο και αν ακούγεται παράδοξο ο Γιούρι αγαπήθηκε από τους οπαδούς των "πειρατών".  Μπορεί να μην ήταν ο ηγέτης τους όμως η συνεισφορά του και το πείσμα του τις χρονιές που η  ομάδα βρισκόταν μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας τον έκανε ιδιαίτερα αγαπητό. Με τη διαδρομή απο την πρώτη κατηγορία της Bundeslinga  σε μικρότερη και πάλι πίσω να την  φέρνει στα  όρια  οικονομικής καταστροφής ο Σαβιτσεφ βοήθησε με το να παραμένει  πιστός στις  τάξεις της  ομάδας μέχρι το 1999 που παίρνει την απόφαση να κρεμάσει τα ποδοσφαιρικά του παπούτσια. Με τους "πειρατές"  σε 5 χρόνια είχε 88 συμμετοχές και 25 γκολ.

Mε την φανέλα της Ζενκτ Πάουλι

   Και επειδή ο έρωτας με την στρογγυλή θεά ακόμα και αν τα χρόνια  περάσουν  δεν σβήνει  εύκολα, ο Γιούρι Σαβιτσεφ βρίσκεται ακόμα στο χώρο του ποδοσφαίρου με την ιδιότητα του σκαουτερ για λογαριασμό της ομάδας του Αμβούργου.

   Σε μια γειτονιά του Αμβούργου και πιο συγκεκριμένα στην Haffenstrasse υπάρχει ακόμα και στις  μέρες μας μια μπυραρία με το όνομα YIURI και τη σημαία Skulls και Crossbones που είναι και το  έμβλημα για τους φανατικούς της  Ζενκτ Πάουλι.                                                                                       Δεν γνωρίζουμε ακριβώς από που ορμώμενος ο ιδιοκτήτης ονόμασε έτσι την επιχείρηση του αλλά εμείς μπορούμε να κάνουμε ένα μικρο συνειρμό..και ας είναι και λανθασμένος...

Καλό σας απόγευμα.