Οι αγώνες ράλι, που είχαν αρχίσει να
αναπτύσσονται με γοργούς τη δεκαετία του '30, σαρώθηκαν από τη λαίλαπα του Β'
Παγκοσμίου Πόλεμου, όπως και κάθε αθλητική δραστηριότητα στη γηραιά ήπειρο.
Η Ευρώπη ήταν τότε η κυρίαρχη δύναμη στον μηχανοκίνητο αθλητισμό, όπως συμβαίνει εν πολλοίς και σήμερα.
Με γοργούς ρυθμούς μετά το τέλος του πολέμου άρχισε να συζητείται στους κόλπους της Διεθνούς Ομοσπονδίας Αυτοκινήτου (FIA) η διοργάνωση ενός ενιαίου πρωταθλήματος με κάποια κοινά χαρακτηριστικά.
Το νέο σχέδιο ονομάστηκε «Φόρμουλα Α», όπου Φόρμουλα αναφέρεται σ' ένα σύνολο κανόνων, που πρέπει να τηρούνται από τις ομάδες, ενώ το Α (1 αργότερα) αναφέρεται στις προδιαγραφές των αυτοκινήτων που παίρνουν μέρος στο πρωτάθλημα.
Η Ευρώπη ήταν τότε η κυρίαρχη δύναμη στον μηχανοκίνητο αθλητισμό, όπως συμβαίνει εν πολλοίς και σήμερα.
Με γοργούς ρυθμούς μετά το τέλος του πολέμου άρχισε να συζητείται στους κόλπους της Διεθνούς Ομοσπονδίας Αυτοκινήτου (FIA) η διοργάνωση ενός ενιαίου πρωταθλήματος με κάποια κοινά χαρακτηριστικά.
Το νέο σχέδιο ονομάστηκε «Φόρμουλα Α», όπου Φόρμουλα αναφέρεται σ' ένα σύνολο κανόνων, που πρέπει να τηρούνται από τις ομάδες, ενώ το Α (1 αργότερα) αναφέρεται στις προδιαγραφές των αυτοκινήτων που παίρνουν μέρος στο πρωτάθλημα.
Την 1η Σεπτεμβρίου 1946 έγινε ο πρώτος
δοκιμαστικός αγώνας Φόρμουλα 1 στο Τορίνο, υπό την επωνυμία Βαλεντίνο Γκραν
Πρι, με νικητή τον ιταλό Ακίλε Βάρτσι, που οδηγούσε μια Αλφα-Ρομέο 158 Αλφέτα.
Τα αυτοκίνητα που πήραν μέρος στον αγώνα δεν διέφεραν και πολύ από τα
αντίστοιχα της προπολεμικής εποχής.
Το αυτοκίνητο του Βάρτσι στην πραγματικότητα είχε κατασκευαστεί τη δεκαετία του '30. Στις 2 Οκτωβρίου 1947 η FIA παίρνει την οριστική απόφαση να διοργανώσει ένα αγώνα Φόρμουλα 1, αρχής γενομένης από το 1950.
Ο πρώτος αγώνας του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος διεξάγεται στις 13 Μαΐου 1950 στο Σίλβερστοουν, ένα εγκαταλελειμμένο αεροδρόμιο της RAF. Νικητής είναι ο Τζιουζέπε Φαρίνα με Αλφα Ρομέο.
Το αυτοκίνητο του Βάρτσι στην πραγματικότητα είχε κατασκευαστεί τη δεκαετία του '30. Στις 2 Οκτωβρίου 1947 η FIA παίρνει την οριστική απόφαση να διοργανώσει ένα αγώνα Φόρμουλα 1, αρχής γενομένης από το 1950.
Ο πρώτος αγώνας του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος διεξάγεται στις 13 Μαΐου 1950 στο Σίλβερστοουν, ένα εγκαταλελειμμένο αεροδρόμιο της RAF. Νικητής είναι ο Τζιουζέπε Φαρίνα με Αλφα Ρομέο.
Τα αυτοκίνητα είναι μεταλλικά, με τον
κινητήρα εμπρός και τους τροχούς ακάλυπτους και έχουν μέγιστο κυβισμό τα 4500
κ.ε. για ατμοσφαιρικούς κινητήρες και 1500 κ.ε. για τους υπερτροφοδοτούμενους.
Οι περισσότεροι αγώνες διαρκούν 500 χιλιόμετρα ή 5 ώρες και επιτρέπεται η αλλαγή οδηγών. Το 1954 θεσπίζονται νέοι κανονισμοί, οι οποίοι θα ισχύσουν μέχρι το 1960.
Ο μέγιστος κυβισμός καθορίζεται στα 2500 κ.ε. για τους ατμοσφαιρικούς κινητήρες και τα 750 κ.ε. για του υπερσυμπιεζόμενους.
Το 1958 καθιερώνεται η χρήση βενζίνης αντί των καυσίμων αλκοόλης και μειώνεται το μήκος των αγώνων από τα 500 χλμ. ή τρείς ώρες σε 300 χλμ. ή δύο ώρες.
Οι περισσότεροι αγώνες διαρκούν 500 χιλιόμετρα ή 5 ώρες και επιτρέπεται η αλλαγή οδηγών. Το 1954 θεσπίζονται νέοι κανονισμοί, οι οποίοι θα ισχύσουν μέχρι το 1960.
Ο μέγιστος κυβισμός καθορίζεται στα 2500 κ.ε. για τους ατμοσφαιρικούς κινητήρες και τα 750 κ.ε. για του υπερσυμπιεζόμενους.
Το 1958 καθιερώνεται η χρήση βενζίνης αντί των καυσίμων αλκοόλης και μειώνεται το μήκος των αγώνων από τα 500 χλμ. ή τρείς ώρες σε 300 χλμ. ή δύο ώρες.
Τη δεκαετία του '50 κυριάρχησε ο
αργεντίνος Χουάν Μανουέλ Φάνχιο, που κατέκτησε 5 πρωταθλήματα. Το 1958
καθιερώθηκε το πρωτάθλημα κατασκευαστών.
Η δεκαετία του '60 ανήκει στους αγγλοσάξονες οδηγούς και στις εταιρείες «Μπράμπαμ», «Λότους» και «Φεράρι». Αναμφισβήτητα, όμως, αυτοί που άλλαξαν την πορεία της Φόρμουλα 1 στη συγκεκριμένη δεκαετία ήταν η «Λότους» του Κόλιν Τσάπμαν και οι οδηγικές ικανότητες του Τζιμ Κλαρκ.
Ο πρώτος παρουσιάζει το αυτοφερόμενο πλαίσιο, χαρίζοντας στον οδηγό του δύο παγκόσμια πρωταθλήματα.
Τα αεροδυναμικά βοηθήματα και οι σπόνσορες συμπληρώνουν την προσφορά της «Λότους» στο άθλημα.
Στις 4 Ιουνίου 1967 παρουσιάζεται στο ολλανδικό Γκραν Πρι ο κινητήρας V8 Cosworth, ο οποίος για τα επόμενα 16 χρόνια θα είναι ο κυρίαρχος.
Η δεκαετία του '60 ανήκει στους αγγλοσάξονες οδηγούς και στις εταιρείες «Μπράμπαμ», «Λότους» και «Φεράρι». Αναμφισβήτητα, όμως, αυτοί που άλλαξαν την πορεία της Φόρμουλα 1 στη συγκεκριμένη δεκαετία ήταν η «Λότους» του Κόλιν Τσάπμαν και οι οδηγικές ικανότητες του Τζιμ Κλαρκ.
Ο πρώτος παρουσιάζει το αυτοφερόμενο πλαίσιο, χαρίζοντας στον οδηγό του δύο παγκόσμια πρωταθλήματα.
Τα αεροδυναμικά βοηθήματα και οι σπόνσορες συμπληρώνουν την προσφορά της «Λότους» στο άθλημα.
Στις 4 Ιουνίου 1967 παρουσιάζεται στο ολλανδικό Γκραν Πρι ο κινητήρας V8 Cosworth, ο οποίος για τα επόμενα 16 χρόνια θα είναι ο κυρίαρχος.
Ο μέγιστος κυβισμός καθορίζεται στο
1,5 λίτρο, που θα ισχύσει ως το 1965. Ένα χρόνο αργότερα ανεβαίνει στα 3,5
λίτρα και με μικρές εναλλαγές διαρκεί μέχρι και σήμερα.
Τη δεκαετία του '70, «Λότους» και «Φεράρι» μοιράζονται τα πρωταθλήματα κατασκευαστών, ενώ οι αγγλοσάξονες εξακολουθούν να κυριαρχούν στο πρωτάθλημα οδηγών.
Ο αυστριακός Νίκι Λάουντα και ο βραζιλιάνος Φιτιπάλντι σπάνε τη μονοτονία με δύο και ένα τίτλο αντίστοιχα.
Η Ρενό εισάγει το 1977 τον υπερτροφοδοτούμενο κινητήρα και δύο χρόνια αργότερα θα κερδίσει τον πρώτο της αγώνα στη Γαλλία. Ferrari και BMW την αντιγράφουν και οι ημέρες του ατμοσφαιρικού κινητήρα είναι μετρημένες.
Η σφηνοειδής Lotus 72, με τα ψυγεία στο πλάι, κάνει την πρώτη της εμφάνιση. Τη δεκαετία του '80 κυριαρχούν οι «ΜακΛάρεν» και «Γουίλιαμς», ενώ στους οδηγούς γάλλοι και βραζιλιάνοι κάνουν αισθητή την παρουσία τους. Η «Μπράμπαμ-BMW» είναι το πρώτο τούρμπο αυτοκίνητο που κερδίζει το παγκόσμιο πρωτάθλημα (1983).
Το 1980 ξεσπά διαμάχη για τον έλεγχο των αγώνων Φόρμουλα 1, μεταξύ της FOCA (Ένωση των Κατασκευαστών Αυτοκινήτων της Φόρμουλα 1) και της Διεθνούς Ομοσπονδίας. Οι κατασκευαστές με επικεφαλής τον πανούργο Μπέρνι Έκλεστον θα κερδίσουν τη μάχη και την εμπορική εκμετάλλευση της Φόρμουλα 1.
Τo 1981 o Ρον Ντένις αναλαμβάνει τη ΜακΛάρεν και η ομάδα παρουσιάζει το πρώτο μονοθέσιο από ανθρακονήματα, σχεδιασμένο από τον Τζον Μπάρναρντ.
Τη δεκαετία του '90 ο θάνατος του ʼιρτον Σένα στην Ίμολα (1994) σημάδεψε για πάντα τον κόσμο της Φόρμουλα 1.
Τη δεκαετία του '70, «Λότους» και «Φεράρι» μοιράζονται τα πρωταθλήματα κατασκευαστών, ενώ οι αγγλοσάξονες εξακολουθούν να κυριαρχούν στο πρωτάθλημα οδηγών.
Ο αυστριακός Νίκι Λάουντα και ο βραζιλιάνος Φιτιπάλντι σπάνε τη μονοτονία με δύο και ένα τίτλο αντίστοιχα.
Η Ρενό εισάγει το 1977 τον υπερτροφοδοτούμενο κινητήρα και δύο χρόνια αργότερα θα κερδίσει τον πρώτο της αγώνα στη Γαλλία. Ferrari και BMW την αντιγράφουν και οι ημέρες του ατμοσφαιρικού κινητήρα είναι μετρημένες.
Η σφηνοειδής Lotus 72, με τα ψυγεία στο πλάι, κάνει την πρώτη της εμφάνιση. Τη δεκαετία του '80 κυριαρχούν οι «ΜακΛάρεν» και «Γουίλιαμς», ενώ στους οδηγούς γάλλοι και βραζιλιάνοι κάνουν αισθητή την παρουσία τους. Η «Μπράμπαμ-BMW» είναι το πρώτο τούρμπο αυτοκίνητο που κερδίζει το παγκόσμιο πρωτάθλημα (1983).
Το 1980 ξεσπά διαμάχη για τον έλεγχο των αγώνων Φόρμουλα 1, μεταξύ της FOCA (Ένωση των Κατασκευαστών Αυτοκινήτων της Φόρμουλα 1) και της Διεθνούς Ομοσπονδίας. Οι κατασκευαστές με επικεφαλής τον πανούργο Μπέρνι Έκλεστον θα κερδίσουν τη μάχη και την εμπορική εκμετάλλευση της Φόρμουλα 1.
Τo 1981 o Ρον Ντένις αναλαμβάνει τη ΜακΛάρεν και η ομάδα παρουσιάζει το πρώτο μονοθέσιο από ανθρακονήματα, σχεδιασμένο από τον Τζον Μπάρναρντ.
Τη δεκαετία του '90 ο θάνατος του ʼιρτον Σένα στην Ίμολα (1994) σημάδεψε για πάντα τον κόσμο της Φόρμουλα 1.
Είχε προλάβει να κατακτήσει τρία παγκόσμια
πρωταθλήματα και δυστυχώς κανένας δεν θα μάθει ποτέ πού μπορούσε να φτάσει.
Τόσο ο θάνατος του βραζιλιάνου, άσου όσο και μια σειρά από μοιραία δυστυχήματα, ανάγκασαν τη FIA να πάρει αυστηρά μέτρα για την ασφάλεια των αγώνων.
Η «Γουίλιαμς- Ρενό» ήταν η απόλυτη κυρίαρχη στο πρωτάθλημα κατασκευαστών.
Από την αγγλογαλλική ομάδα ανέτειλε το άστρο του γερμανού Μίκαελ Σουμάχερ, που κέρδισε το πρώτο του πρωτάθλημα το 1994 και το 2000 έδωσε στη Φεράρι τον πρώτο της τίτλο στο πρωτάθλημα οδηγών, έπειτα από 21 χρόνια.
Η πρώτη δεκαετία του 21ου αιώνα ανήκει στον Μίκαελ Σουμάχερ και τη Φεράρι.
Ο γερμανός έσπασε το ρεκόρ του Χουάν Μανουέλ Φάνχιο (5 πρωταθλήματα), κατακτώντας 7 και βαδίζει φέτος για το 8ο. Ακόμη, κατέρριψε το ρεκόρ νικών που είχε ο Αλέν Προστ (51), έχοντας ξεπεράσει τις 90.
Η Φόρμουλα 1 είναι σήμερα μια ιδιαίτερα επικερδής επιχείρηση θεάματος, η οποία προσελκύει χιλιάδες θεατές στις πίστες και δισεκατομμύρια τηλεθεατές. Μα πάνω απ' όλα, παραμένει ένα πεδίο δοκιμών για την εξέλιξη και την ασφάλεια της αυτοκίνησης.
Τόσο ο θάνατος του βραζιλιάνου, άσου όσο και μια σειρά από μοιραία δυστυχήματα, ανάγκασαν τη FIA να πάρει αυστηρά μέτρα για την ασφάλεια των αγώνων.
Η «Γουίλιαμς- Ρενό» ήταν η απόλυτη κυρίαρχη στο πρωτάθλημα κατασκευαστών.
Από την αγγλογαλλική ομάδα ανέτειλε το άστρο του γερμανού Μίκαελ Σουμάχερ, που κέρδισε το πρώτο του πρωτάθλημα το 1994 και το 2000 έδωσε στη Φεράρι τον πρώτο της τίτλο στο πρωτάθλημα οδηγών, έπειτα από 21 χρόνια.
Η πρώτη δεκαετία του 21ου αιώνα ανήκει στον Μίκαελ Σουμάχερ και τη Φεράρι.
Ο γερμανός έσπασε το ρεκόρ του Χουάν Μανουέλ Φάνχιο (5 πρωταθλήματα), κατακτώντας 7 και βαδίζει φέτος για το 8ο. Ακόμη, κατέρριψε το ρεκόρ νικών που είχε ο Αλέν Προστ (51), έχοντας ξεπεράσει τις 90.
Η Φόρμουλα 1 είναι σήμερα μια ιδιαίτερα επικερδής επιχείρηση θεάματος, η οποία προσελκύει χιλιάδες θεατές στις πίστες και δισεκατομμύρια τηλεθεατές. Μα πάνω απ' όλα, παραμένει ένα πεδίο δοκιμών για την εξέλιξη και την ασφάλεια της αυτοκίνησης.
.jpg)
Πρωτάθλημα Οδηγών
Έτος
|
Οδηγός
|
Χώρα
|
Ομάδα
|
1950
|
Τζουζέπε Φαρίνα
|
Ιταλία
|
Άλφα Ρομέο
|
1951
|
Χουάν Μανουέλ Φάνχιο
|
Αργεντινή
|
Άλφα Ρομέο
|
1952
|
Αλμπέρτο Ασκάρι
|
Ιταλία
|
Φεράρι
|
1953
|
Αλμπέρτο Ασκάρι
|
Ιταλία
|
Φεράρι
|
1954
|
Χουάν Μανουέλ Φάνχιο
|
Αργεντινή
|
Μερτσέντες - Μαζεράτι
|
1955
|
Χουάν Μανουέλ Φάνχιο
|
Αργεντινή
|
Μερτσέντες
|
1956
|
Χουάν Μανουέλ Φάνχιο
|
Αργεντινή
|
Λάντσια - Μαζεράτι
|
1957
|
Χουάν Μανουέλ Φάνχιο
|
Αργεντινή
|
Μαζεράτι
|
1958
|
Μάικ Χόθορν
|
Μ. Βρετανία
|
Φεράρι
|
1959
|
Τζακ Μπράμπαμ
|
Αυστραλία
|
Κούπερ - Κλάιμαξ
|
1960
|
Τζακ Μπράμπαμ
|
Αυστραλία
|
Κούπερ - Κλάιμαξ
|
1961
|
Φιλ Χιλ
|
ΗΠΑ
|
Φεράρι
|
1962
|
Γκράχαμ Χιλ
|
Μ. Βρετανία
|
BRM
|
1963
|
Τζίμι Κλαρκ
|
Μ. Βρετανία
|
Λότους - Κλάιμαξ
|
1964
|
Τζον Σέρτις
|
Μ. Βρετανία
|
Λότους - Κλάιμαξ
|
1965
|
Τζίμι Κλαρκ
|
Μ. Βρετανία
|
Λότους - Κλάιμαξ
|
1966
|
Τζακ Μπράμπαμ
|
Αυστραλία
|
Μπράμπαμ - Ρέπκο
|
1967
|
Ντένις Χολμ
|
Νέα Ζηλανδία
|
Μπράμπαμ - Ρέπκο
|
1968
|
Γκράχαμ Χιλ
|
Μ. Βρετανία
|
Λότους - Φορντ
|
1969
|
Τζάκι Στιούαρτ
|
Μ. Βρετανία
|
Ματρά - Φορντ
|
1970
|
Γιόχεν Ριντ
|
Αυστρία
|
Λότους - Φορντ
|
1971
|
Τζάκι Στιούαρτ
|
Μ. Βρετανία
|
Τάιρελ - Φορντ
|
1972
|
Εμερσον Φιτιπάλντι
|
Βραζιλία
|
Λότους - Φορντ
|
1973
|
Τζάκι Στιούαρτ
|
Μ. Βρετανία
|
Τάιρελ - Φορντ
|
1974
|
Εμερσον Φιτιπάλντι
|
Βραζιλία
|
Μακλάρεν - Φορντ
|
1975
|
Νίκι Λάουντα
|
Αυστρία
|
Φεράρι
|
1976
|
Τζέιμς Χαντ
|
Μ. Βρετανία
|
Μακλάρεν - Φορντ
|
1977
|
Νίκι Λάουντα
|
Αυστρία
|
Φεράρι
|
1978
|
Μάριο Αντρέτι
|
ΗΠΑ
|
Λότους - Φορντ
|
1979
|
Τζόντι Σέκτερ
|
Ν.Αφρική
|
Φεράρι
|
1980
|
Αλαν Τζόουνς
|
Αυστραλία
|
Γουΐλιαμς - Φορντ
|
1981
|
Νέλσον Πικέ
|
Βραζιλία
|
Μπράμπαμ - Φορντ
|
1982
|
Κέκε Ρόσμπεργκ
|
Φινλανδία
|
Γουΐλιαμς - Φορντ
|
1983
|
Νέλσον Πικέ
|
Βραζιλία
|
Μπράμπαμ - BMW
|
1984
|
Νίκι Λάουντα
|
Αυστρία
|
Μακλάρεν - TAG
|
1985
|
Αλέν Προστ
|
Γαλλία
|
Μακλάρεν - TAG
|
1986
|
Αλέν Προστ
|
Γαλλία
|
Μακλάρεν - TAG
|
1987
|
Νέλσον Πικέ
|
Βραζιλία
|
Γουίλιαμς - Χόντα
|
1988
|
Αϊρτον Σένα
|
Βραζιλία
|
Μακλάρεν - Χόντα
|
1989
|
Αλέν Προστ
|
Γαλλία
|
Μακλάρεν - Χόντα
|
1990
|
Αϊρτον Σένα
|
Βραζιλία
|
Μακλάρεν - Χόντα
|
1991
|
Αϊρτον Σένα
|
Βραζιλία
|
Μακλάρεν - Χόντα
|
1992
|
Νάιτζελ Μάνσελ
|
Μ. Βρετανία
|
Γουΐλιαμς - Ρενό
|
1993
|
Αλέν Προστ
|
Γαλλία
|
Γουΐλιαμς - Ρενό
|
1994
|
Μίκαελ Σουμάχερ
|
Γερμανία
|
Μπένετον - Φορντ
|
1995
|
Μίκαελ Σουμάχερ
|
Γερμανία
|
Μπένετον - Ρενό
|
1996
|
Ντέιμον Χιλ
|
Μ. Βρετανία
|
Γουΐλιαμς - Ρενό
|
1997
|
Ζακ Βιλνέβ
|
Καναδάς
|
Γουΐλιαμς - Ρενό
|
1998
|
Μίκα Χάκινεν
|
Φινλανδία
|
Μακλάρεν - Μερτσέντες
|
1999
|
Μίκα Χάκινεν
|
Φινλανδία
|
Μακλάρεν - Μερτσέντες
|
2000
|
Μίκαελ Σουμάχερ
|
Γερμανία
|
Φεράρι
|
2001
|
Μίκαελ Σουμάχερ
|
Γερμανία
|
Φεράρι
|
2002
|
Μίκαελ Σουμάχερ
|
Γερμανία
|
Φεράρι
|
2003
|
Μίκαελ Σουμάχερ
|
Γερμανία
|
Φεράρι
|
2004
|
Μίκαελ Σουμάχερ
|
Γερμανία
|
Φεράρι
|
2005
|
Φερνάντο Αλόνσο
|
Ισπανία
|
Ρενό
|
2006
|
Φερνάντο Αλόνσο
|
Ισπανία
|
Ρενό
|
2007
|
Κίμι Ραϊκόνεν
|
Φιλανδία
|
Φεράρι
|
2008 Λιούις Χαμιλτον Μ. Βρετανία Μακλάρεν - Μερτσέντες
2009 Τζένσον Μπάτον Μ. Βρετανία Μπρον
2010 Σεμπάστιαν Βέτελ Γερμάνια Ρεντ-μπουλ-Ρενο
2009 Τζένσον Μπάτον Μ. Βρετανία Μπρον
2010 Σεμπάστιαν Βέτελ Γερμάνια Ρεντ-μπουλ-Ρενο
2011 Σεμπάστιαν Βέτελ Γερμάνια Ρεντ-μπουλ-Ρενο
Πρωτάθλημα Κατασκευαστών
Έτος
|
Ομάδα
|
Χώρα
|
1958
|
Βάνγουολ
|
Μ. Βρετανία
|
1959
|
Κούπερ
|
Μ. Βρετανία
|
1960
|
Κούπερ
|
Μ. Βρετανία
|
1961
|
Φεράρι
|
Ιταλία
|
1962
|
BRM
|
Μ. Βρετανία
|
1963
|
Λότους
|
Μ. Βρετανία
|
1964
|
Φεράρι
|
Ιταλία
|
1965
|
Λότους
|
Μ. Βρετανία
|
1966
|
Μπράμπαμ
|
Μ. Βρετανία
|
1967
|
Μπράμπαμ
|
Μ. Βρετανία
|
1968
|
Λότους
|
Μ. Βρετανία
|
1969
|
Ματρά
|
Γαλλία
|
1970
|
Λότους
|
Μ. Βρετανία
|
1971
|
Τάιρελ
|
Μ. Βρετανία
|
1972
|
Λότους
|
Μ. Βρετανία
|
1973
|
Λότους
|
Μ. Βρετανία
|
1974
|
ΜακΛάρεν
|
Μ. Βρετανία
|
1975
|
Φεράρι
|
Ιταλία
|
1976
|
Φεράρι
|
Ιταλία
|
1977
|
Φεράρι
|
Ιταλία
|
1978
|
Λότους
|
Μ. Βρετανία
|
1979
|
Φεράρι
|
Ιταλία
|
1980
|
Γουίλιαμς
|
Μ. Βρετανία
|
1981
|
Γουίλιαμς
|
Μ. Βρετανία
|
1982
|
Φεράρι
|
Ιταλία
|
1983
|
Φεράρι
|
Ιταλία
|
1984
|
ΜακΛάρεν
|
Μ. Βρετανία
|
1985
|
ΜακΛάρεν
|
Μ. Βρετανία
|
1986
|
Γουίλιαμς
|
Μ. Βρετανία
|
1987
|
Γουίλιαμς
|
Μ. Βρετανία
|
1988
|
ΜακΛάρεν
|
Μ. Βρετανία
|
1989
|
ΜακΛάρεν
|
Μ. Βρετανία
|
1990
|
ΜακΛάρεν
|
Μ. Βρετανία
|
1991
|
ΜακΛάρεν
|
Μ. Βρετανία
|
1992
|
Γουίλιαμς
|
Μ. Βρετανία
|
1993
|
Γουίλιαμς
|
Μ. Βρετανία
|
1994
|
Γουίλιαμς
|
Μ. Βρετανία
|
1995
|
Μπένετον
|
Μ. Βρετανία
|
1996
|
Γουίλιαμς
|
Μ. Βρετανία
|
1997
|
Γουίλιαμς
|
Μ. Βρετανία
|
1998
|
ΜακΛάρεν
|
Μ. Βρετανία
|
1999
|
Φεράρι
|
Ιταλία
|
2000
|
Φεράρι
|
Ιταλία
|
2001
|
Φεράρι
|
Ιταλία
|
2002
|
Φεράρι
|
Ιταλία
|
2003
|
Φεράρι
|
Ιταλία
|
2004
|
Φεράρι
|
Ιταλία
|
2005
|
Ρενό
|
Γαλλία
|
2006
|
Ρενό
|
Γαλλία
|
2007
|
Φεράρι
|
Ιταλία
|
2008 Φεράρι Ιταλία
2009 Μπρον Μ.
Βρετανία
2010
Ρεντ μπουλ ρενο Αυστρία
2011
Ρεντ μπουλ ρενο Αυστρία
Σπύρος Κρεμ
Σπύρος Κρεμ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου