Σας βαρέθηκα, σας σιχάθηκα και άντε και.. @@@!

Ίσως το παρακάτω κείμενο ενοχλήσει κάποιους όμως πιστέψτε με …γι αυτούς το γράφω. Θα πάω μερικές εβδομάδες πίσω και πιο συγκεκριμένα στον τελικό του κυπέλλου Ελλάδος. Ως ένας υγιής φίλαθλος ,όχι οπαδός,  που υποστηρίζει την ομάδα του όφειλα να δώσω το παρόν. Είχα ένα μικρό προαίσθημα και μάλιστα το συζητούσα πριν τον αγώνα ότι δεν πρόκειται να δούμε κάποιο ιδιαίτερο θέαμα στο γήπεδο (εδώ έκανα λάθος) για πολλούς λόγους που όμως δεν είναι της παρούσης και δεν άφορα και το θέμα μου.

Στα καθ ημάς τώρα και πριν αρχίσω να αποτυπώνω αναμνήσεις, θέλω να υπογραμμίσω κάτι. Τις πρώτες 2-3 μέρες μετά τον τελικό δεν ήθελα να γράψω τίποτα για το θέμα. Λίγο τα νεύρα μου, λίγο ο ωχαδερφισμός της παρέας, θεώρησα σωστό να το αφήσω να ξεχαστεί. Όμως τα χθεσινά γεγονότα με το λεωφορείο της ομάδας μπάσκετ  του Παναθηναϊκού, ξαναέφεραν άσχημες σκέψεις, νεύρα, αηδία και αποτροπή απ το κάθε τι αθλητικό γεγονός εντος συνόρων. Και αυτές τις σκέψεις θέλω να μοιραστώ μαζί σας.

Το οδοιπορικό έχει ως έξης. Πήρα  το εισιτήριο μου, βρήκα τη θέση μου (θύρα 7,τμημα Β, σειρά 22, θέση 92) μισή ώρα πριν τον αγώνα και απολάμβανα την ατμόσφαιρα και από του κόκκινους (περισσότερο δε απ αυτούς) και από τους περιστεριωτες. Η θύρα ασφυκτικά γεμάτη και το κλίμα γιορτινό. Που όμως τουλάχιστον για μένα και όλους όσους βρισκόταν στις χαμηλές σειρές δεν έμελλε να κρατήσει για πολύ. Μπροστά στα κιγκλιδώματα υπήρχαν και καμιά 40αρια οπαδοί του Ολυμπιακού από το club της Καλλίπολης. ΟΛΟΙ όρθιοι και ΟΛΟΙ πάνω στα κάγκελα! Αρχικά ξεκίνησαν κάποιοι στο να τους φωνάζουν να καθίσουν κάτω γιατί δεν βλέπαμε. Καμιά ανταπόκριση. Μετά η μισή θύρα ήταν στο πόδι και απαιτούσε από τους security να τακτοποιήσουν το θέμα… αυτοί σφύριζαν αδιάφορα. Και λίγο πριν οδηγηθούν οι δυο ομάδες στα αποδυτήρια για το ημίχρονο (τουλάχιστον το χρόνο που απέμενε μπορούσα να τον δω λόγο του ύψους των ματριξ) άρχισε το «θέαμα» και μάλιστα αντίθετα απ τον τρόπο που περίμενα.
 Κάποιος κύριος με το κασκολακι του το κόκκινο καθόταν 2 καθίσματα πιο πέρα με το παιδί  του (πάνω από 10 χρονών δεν ήταν ο μικρός) και λόγο του ότι δεν μπορούσε να παρακολουθήσει τον αγώνα αναγκάστηκε να ανέβει πάνω στο κάθισμα με το μικρό στους ώμους. Διαπιστώνοντας ότι και οι μεν (τα «παλικάρια» της Καλλίπολης) και οι δε (τα «παιδάκια» με τα φωσφοριζε γιλέκα) τον έγραφαν κανονικά άρχιζε να φωνάζει πιο έντονα χωρίς να βρίζει (σημαντικό) και να ζηταεί το λόγο. Το πρώτο δείγμα ανταπόκρισης από τους και καλά ομοϊδεάτες μου που βρίσκονταν όρθιοι στα κάγκελα, ότι άκουσαν την παράκληση του κυρίου είχε έρθει. Όχι όμως ως όφειλαν!! Καμιά 10αρια από δαύτους ήρθαν να ζητήσουν το λόγο απ τον «φωνακλά»  που δεν τους έκανε το χατίρι να τους αφήσει ανενόχλητους να κάνουν το «νούμερο» τους. Συνέχισαν με άγριες διαθέσεις και με χειρονομίες ενώ αυτός κρατούσε το μικρό στους ώμους ακόμα. Και υπογραμμίζω για όσους δεν κατάλαβαν… μιλάμε για ολυμπιακούς έναντι ολυμπιακών!! Κάποιος μάλιστα από αυτούς τους αλήτες τον πρόσταξε να αφήσει το παιδί κάτω για να λογαριαστούν (προφανώς σαν άντρες και ας  είχε για back up την υπόλοιπη ράτσα του)!! Απ τα σπρωξίματα και για να μην πάθει τίποτα ο μικρός τον άφησε κάτω και τους ζητούσε να ηρεμήσουν και ότι απλά ήθελε να παρακολουθήσει και αυτός το παιχνίδι .Η απάντηση που πήρε παράλληλα με τις χειρονομίες «πληρωμένη»…

-Να πήγαινες ρε παλιομ@@@κα να καθίσεις πιο ψηλά!!

Με το μικρό να βλέπει  ολυμπιακούς να βρίζουν και να χειρονομούν απέναντι στον πάτερα του και μια φύλαξη γηπέδου να μην κάνει τα αυτονόητα που υπαγορεύει το επάγγελμα τους, τι περιμένετε απ τον αθλητισμό σ αυτή τη χώρα?? Από τη μια η μηδενική παιδεία στον αθλητισμό, από πολιτεία, σωματεία, οπαδούς και ΟΛΟΥΣ όσους εμπλέκονται και από την άλλη ένας πατέρας που θέλει να δείξει στο παιδί του ότι δεν είναι όλα ένα μπουρδελο  σ αυτή τη χώρα, τον «νικητή» τον γνωρίζουμε εδώ και χρόνια!!

Κάποιοι αναγνώστες έστω και από μέσα τους θα γυρίσουν να πουν… «καλά και γι αυτό κάνεις έτσι»?.. Και απαντώ… ναι ρε.. γι αυτό!! Γιατί ποτέ σ αυτό το κωλοχανείο που λέγεται Ελλάδα δεν θα μάθουμε τι είναι πολιτισμός. Γιατί ντρέπομαι και παράλληλα ζηλεύω που σε αλλά κράτη μπορούν να χαρούν ποδοσφαιρικές εκδηλώσεις με φιλάθλους από διαφορετικές συνιστάμενες χωρίς το παραμικρό έκτροπο. Γιατί ισχύει πέρα για πέρα αυτό που έλεγε «κάποιος»…. μακριά απ τον κωλο μου και ας είναι και 2 μέτρα. Και τέλος γιατί είμαστε ο λαός των λωτοφάγων… βλέπουμε, καταδικάζουμε και συζητάμε για 2 μέρες για κάτι που μας ενόχλησε και την τρίτη μέρα δεν θυμόμαστε τίποτα. Επομένως είναι αλυσιδωτή αντίδραση το γεγονός με το λεωφορείο του ΠΑΟ, και τα επεισόδια με θύματα στα γήπεδα και οι φιλοπουλοι και ο βούρκος θα παραμείνει ατέλειωτος!! Το χειρότερο από όλα αυτά δεν είναι όσα συμβαίνουν γύρω μας αλλά ότι έχουμε συνηθίσει ,έχουμε πάθει ανόσια στις «αρρώστιες»  του διπλανού μας.. και απλά κοιτάμε.. και τότε χαιρόμαστε που είχαμε μια καλή θέση στην «κερκίδα» του μπουρδελου!!

ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

ΜΕ ΤΙΣ ΥΓΕΙΕΣ ΜΑΣ.